Rahat Uyu Lefter

Lefter'in ölüm haberini ilk twitter'dan duydum. Herkes "Lefter öldü, başımız sağ olsun" içerikli tweetler atıyordu. İlk başta inanmak istemedim, şakadır dedim herkes gibi, ama aradan geçen kısa bir süre sonra acı gerçek ortaya çıkmıştı. Lefter Küçükandonyadis vefat etmişti. O an, ölüm haberini öğrendikten sonra ağlamamak için kendimi zor tuttum ama artık Lefter'i kaybetmiştik.

Ben Lefter Küçükandonyadis'i canlı canlı izleyemedim belki ancak, her Fenerbahçeli gibi inanılmaz bir sevgi vardı  içimde ona karşı. İnsan hiç canlı gözlerle izleyemediği birine nasıl bu kadar sevgi duyabiliyor bilmiyorum. Ertesi gün Şükrü Saraçoğlu Stadı'nda Lefter için tören yapılacağı duyurulmuştu, biz de son görevimizi yapmak için Pazar günü stattaki yerimizi almıştık. Pazar günü sabah alktığımda "kesin izdiham olur" beklentisiyle yola koyulmuştum ki, stadın önüne vardığımda tam bir hayal kırıklığına uğramıştım. Cenaze törenine pek fazla ilgi yoktu ne yazık ki.

Hayır anlamıyorum, böyle bir günde Lefter için o stadı doldurmayacaksan başka ne zaman, kimin için dolduracaksın? O soğukta sıcacık yatağından poposunu kaldıramayanlara da buradan selamlarımızı iletelim! Gerek yapılan tezahüratlar, gerekse de yapılan konuşmalar beni derinden etkiledi. Hele Lefter'in torunlarının yaptığı konuşma çok etkileyiciydi.

Statta yapılan törenin ardından tam evin yolunu tutuyordum ki, arkadaşım aradı, "Gel Lefter için Büyükada'ya gielim" dedi. Gitmeyi planlamıyordum ama o an ne olduysa artık "tamam geliyorum" diye cevap verdim ve Lefter için Büyükada'nın yolunu tutmuştuk.O soğuğa rağmen "iyi ki gitmişim" diyorum kendi kendime. Hayattayken Lefter için Büyükada'ya, evine ziyarete gitmek kısmet olmadı ancak son yolculuğunda yanında olduğum için kendimi şanslı hissediyorum.

Rahat uyu Lefter...